Stichting Kynokien is 25 april 2017 opgericht door Lida & Jan Reeskamp en Ans & Marc Schellekens. Lida en Marc hebben jaren samen cursussen Kynologische Kennis I en II, later BFH en VKK, gegeven bij verschillende kynologenclubs. Zij merkten dat er naast algemene kynologische kennis behoefte is aan andere opleidingen, en mensen vroegen om informatie die niet bij de algemene kynologische cursus aan bod komt.

Lida en Marc hebben daarom een paar jaar geleden besloten om op een niet commerciële basis cursussen te gaan geven. Lida en Jan hebben een eigen lesruimte bij hun huis in Ermelo waar ruimte is voor zo’n 20 cursisten. Ook ontwikkelen en organiseren we regelmatig online cursussen. Doordat de opzet goed bleek aan te slaan is besloten om de activiteiten in een stichting onder te brengen. Als bestuurders verzetten Marc, Ans, Lida en Jan, ieder vanuit een eigen specifieke deskundigheid, heel veel werk om de doelstellingen van Stichting Kynokien zo goed mogelijk te realiseren. 

Het doel van de Stichting Kynokien is het (doen) bevorderen van kynologische kennis in de ruimste zin van het woord. Dat gebeurt op een non-profit basis. In onze oprichtingsakte staat extra vermeld: De stichting beoogt niet het maken van winst.

Om het doel van de stichting te bereiken doet Kynokien onder andere het volgende:

• Organiseren van bijeenkomsten, activiteiten en workshops.
  Hierbij komen diverse onderdelen van de kynologie aan de orde. De wokshops worden gegeven door de Kynokien medewerkers of er worden gastsprekers uitgenodigd.
• Het geven van informatie, advies en/of informatie.
  Dit gebeurt onder meer door gebruikmaking van de verschillende vormen van media, zoals internet en Facebook.
• Samenwerking met diverse organisaties en instellingen.
  Zo heeft Stichting Kynokien contact met de Raad van Beheer.

Bij veel collega-keurmeesters lees ik in hun CV dat ze in de hondenmand geboren zijn, maar voor mij geldt dat zeker niet. Pas in 1991 kwam, op initiatief van mijn man, de eerste Heidewachtel in mijn leven. Jock was tevens mijn allereerste hond, en om mijn totale gebrek aan ervaring te compenseren las ik alles wat los en vast zat over hondenverzorging en  hondenopvoeding en volgde diverse trainingen en cursussen. Tussen 1994 en 2002  fokten we onder de kennelnaam Van de Blokkamp een paar nesten Heidewachtels. In de fokkerij heeft het ons niet altijd meegezeten, maar van wat er niet goed ging heb ik wel het meeste geleerd. De natuur laat zich nu eenmaal niet dwingen en je blijft altijd voor onverwachte verrassingen staan. Juist dit intrigeerde mij, en om meer kennis op te doen over de fokkerij en de kynologie begon ik in 1997 met de cursus KK1, gevolgd door KK2 en Exterieur en Bewegingsleer. Vrijwel direct na het E en B examen werd ik uitgenodigd deel te nemen aan het keurmeesterexamen voor de Heidewachtel in december 2002. Dat ik als eerste ras mijn “eigen” ras mocht gaan keuren heb ik ervaren als een bijzonder voorrecht.

Inmiddels werd huize Reeskamp veroverd door de in Duitsland gefokte Edda: een temperamentvolle Heidewachtel met veel jachtpassie. Edda kwam, zag en overwon maar bleek ook erg graag haar eigen weg te gaan. Daarmee zette ze mij op het spoor wat betreft de jachthondentraining met als eerste doelstelling ongevraagd in gevraagd jagen om te vormen. Wat onwennig deed ik mijn intrede in de KNJV-wereld, maar in de loop der tijd werd ik meer en meer enthousiast en hiermee groeide bij mij ook een steeds grotere interesse in de werkeigenschappen van de staande jachthond. Op dit moment hebben we zelf twee  Heidewachtels: Tender en Flux.

Vanaf april 2004 tot maart 2021 ben ik bestuurslid fokkerijzaken binnen de Nederlandse Vereniging van Heidewachtelliefhebbers geweest, een boeiende functie die de nodige tijd en energie vroeg maar ook veel voldoening gaf. Als mede-auteur/redacteur bijdragen aan het in 2017 verschenen nieuwe boek “De Heidewachtel”  was daarin wel een van de hoogtepunten. Ook zit ik in de FBC van de Nederlandse Grote Münsterlander Vereniging, en mag ik meedenken binnen de Werkgroep Fokkerij en Gezondheid van de Raad van Beheer.

Sinds 2005 heb ik vele jaren als docent KK1- en KK2-lessen gegeven, en nu in de nieuwe opzet de BFH en VKK opleidingen. Inmiddels maak ik ook deel uit van de Werkgroep Opleidingen van de Raad van Beheer.

Telkens als mij gevraagd wordt een kynologische CV te schrijven blijkt deze intussen weer wat langer geworden te zijn. Zo kan ik er inmiddels aan toevoegen dat ik bestuurslid ben van Kunogonda, bestuurslid van de Nederlandse Grote Münsterlander Vereniging, lid van de deskundigenpool van Cynophilia, lid van de Adviesgroep Toekomst Friese Hondenrassen, lid van de Adviesgroep Toekomst Nederlandse Kooikerhondje en mede-oprichter en secretaris-penningmeester van de Stichting Kynokien, en korte tijd ben ik bestuurslid geweest van de Vereniging van Keurmeesters op Kynologisch Gebied in Nederland. Er komt dus gaandeweg wel meer bij dan er af gaat, maar met zelf fokken ben ik gestopt sinds ik het ras keur en indertijd beleidsmatig en bestuurlijk verantwoordelijk was voor de fokkerij.

In de afgelopen jaren ben ik mij toenemend ook gaan richten op andere jachthondenrassen. Inmiddels mag ik alle rassen in rasgroep 7 en de Wetterhoun en het Nederlandse Kooikerhondje in rasgroep 8 keuren. Mijn hart ligt vooral bij de rastypische, gezonde en functionele jachthond, en in mijn keuringen hecht ik veel waarde aan de functionele eigenschappen en natuurlijk het bij de jachthond passende werklustige temperament.

Mijn man Jan is bij alle kynologische activiteiten mijn grote steun en toeverlaat. Als ervaren bestuurder is zijn deskundige inbreng in het bestuur, en zijn werk achter de schermen van Stichting Kynokien van onschatbare waarde.

Honden hebben mij altijd geboeid. Vanaf mijn 5de jaar ben ik bij mijn ouders gaan zeuren om een hond. Op mijn 9de jaar lukte het; ik kreeg mijn eerste hond, een bastaard keeshond/herdertje. Deze hond is 16 jaar geworden en van hem heb ik erg veel geleerd. Na zijn overlijden begon een lange zoektocht naar een nieuwe hond. Ik was inmiddels getrouwd met Marc en ons oog viel op de Border Terriër. In 1984 hebben wij een Bordertje uit Bonn gehaald. Met dit hondje, Badger, begon mijn kennismaking met de kynologie. Met Badger ben ik lid geworden van een kynologen vereniging. Eerst deed ik ringtraining met hem en daarna ook behendigheid. Dat ging zo goed en leuk dat ik gevraagd werd om instructeur Behendigheid te worden. En ja, dat wilde ik wel. Nadat ik de opleiding voor Instructeur Behendigheid heb gevolgd, heb ik ongeveer 20 jaar les in behendigheid gegeven. Daarnaast ook ringtraining. Border Terriërs hebben we ook nu nog. Op het moment zelfs vier. Drie ervan zelf gefokt en één reutje uit Engeland. We fokken nog steeds af en toe met onze Border Terriërs. Binnenkort hopen we de 4de generatie zelf gefokte Bordertjes in huis te hebben.

Ik heb ongeveer zeven jaar in het ziekenhuis gewerkt als gediplomeerd Longfunctie-laborante. Toen mijn dochter en zoon zijn geboren ben ik een tijdje huisvrouw geweest. Nadat de kinderen groot genoeg waren ben ik in een gemengde dierenartsenpraktijk gaan werken en heb ik de opleiding tot para-veterinair behaald. Ik heb 12 ½ jaar als para-veterinair gewerkt en daar veel kennis en ervaring opgedaan.

In het eerste jaar dat ik lid werd bij de kynologen vereniging werd de (toen nog) cursus Algemene Kynologische Kennis gegeven. Die ben ik gaan doen en ik vond het zo leuk dat ik daarna direct door ben gegaan voor de cursus Exterieur & Beweging. Via mijn mede cursisten kwam ik in contact met verschillende rashonden. Met name de Hovawart, dit was een ras dat ik zelf graag wilde hebben. Ik werd door de vereniging gevraagd of ik keurmeester wilde worden en ben toen samen met Jan de Gids mij gaan verdiepen in dit ras. Wij zijn beiden geslaagd toen er begin negentiger jaren een ras examen werd afgenomen.

Ik heb 3 Hovawart’s gehad. 1 was dekreu en heeft 3 nesten gehad en met onze laatste Hovawart, een teef geboren in 2000 hebben we gefokt. In haar nest van 13 zaten maar liefst 5 Nederlands Kampioenen. Met al mijn Hovawart’s heb ik getraind (gehoorzaamheid, obedience, speuren, behendigheid en UV testen). Ik heb mij zo’n 25 jaar ingezet voor de Hovawart Club Nederland. Ik heb vele jaren het clubblad gemaakt, enkele jaren in het bestuur gezeten en ik heb vele jaren de Fokcommissie mogen leiden. Ik heb erg veel geleerd over de fokkerij, zowel in de praktijk als in theorie. Het uitzoeken van stambomen en het maken van combinaties boeit mij enorm. Erg leuk en leerzaam zijn de keuringen op nestcontroles, Jonge Hondendagen en fokgeschiktheid keuringen. Dan wordt zichtbaar wat er uit de gemaakte combinaties is gekomen.

Er is nog een ras dat mij erg boeit en dat ik bij iedere show waar ik aanwezig was, ging bekijken; de Saarlooswolfhond. Nadat de NVSWH mij gevraagd had of ik belangstelling had om keurmeester te worden, heb ik mij verdiept in dit ras en ben ik keurmeester voor dit ras geworden. Het ras heeft mij in zijn ban en in 2017 hebben wij zelf een Saarlooswolfhond pup in huis gekregen. Van deze hond leren we opnieuw ontzettend veel over hondengedrag, want een Saarloos is toch wel echt anders dan andere honden. Het derde mooie ras waarvoor ik keurmeester ben geworden is de Beauceron. Beaucerons zijn niet alleen mooi en goed gebouwd, ze hebben ook een fijn karakter. Prachtige werkhonden zijn het. Mijn voorkeur in honden gaat uit naar normaal gebouwde, functionele honden. Ik vind het leuk om mijn kennis uit te dragen en ik heb in Nederland en Engeland voor het ras Hovawart, meerdere malen zowel de voorbereidende lessen voor ras-examens mogen geven als ras-examens af mogen nemen.

Voor de stichting Kynokien wil ik mij graag inzetten. Ik wil graag mijn kennis delen en bijdragen aan de cursussen die door Kynokien gegeven worden.

Na te zijn opgegroeid met teckels kwam, toen mijn vrouw Ans en ik gingen samenwonen, kwam de Border Terriër in mijn leven. Nog steeds mijn favoriete ras, waarvan we er op dit ogenblik vier in ons huis hebben wonen. In de tussentijd hebben we naast de Borders ook Hovawarts gehad en op dit ogenblik hebben we er een Saarlooswolfhond in onze roedel bij.

Zowel Ans en ik zijn steeds meer bij de kynologie betrokken geraakt. Zo heb ik meer dan 10 jaar Behendigheidsles gegeven en liep ik zelf ook redelijk succesvol in de Nederlandse competitie mee. Ik heb diverse bestuursfuncties in de kynologie bekleed en heb tientallen landelijke shows en wedstrijden georganiseerd. Ik vind het belangrijk om alle facetten van de kynologie te kennen.

Toen Ans met een aantal vriendinnen in de eindjaren 80 de cursus Algemene Kynologische Kennis (A.K.K.) ging doen, mocht ik ze altijd overhoren. En toen ze daarna doorgingen naar Exterieur & Beweging (E & B) gebeurde hetzelfde. Ik was daardoor al zo bekend en geïnteresseerd in de stof, dat ik besloot om die cursussen ook te gaan doen en heb ook succesvol examen gedaan. Keurmeester ben ik niet geworden, één keurmeester in de familie vond ik voldoende. Maar ik wilde wel verder en ben, na het volgen van een docentencursus, samen met Peter Dols, zelf cursus A.K.K. gaan geven. In Ermelo, Apeldoorn, Hoogeveen en Lochem. Lida was één van onze cursisten en door haar gedrevenheid en enthousiasme hebben Peter en ik Lida bij ons team gevraagd. Helaas is Peter veel te vroeg overleden, maar Lida en ik zijn doorgegaan. Jarenlang hebben wij bij de KC Zwolle KK I en II les gegeven, met hele goede resultaten.

Om niet meer van een kynologenclub afhankelijk te zijn, zijn Lida en ik met Kynokien begonnen. Het werd een succes en sinds begin 2017 zijn we een stichting, waar ik nu de voorzitter van ben.

Les geven vind ik enorm leuk. Naast Kynokien geef ik ook theorieles bij trimopleidingen. Ik vind het belangrijk de stof bij te brengen, maar ook om nog net iets meer mee te geven en bij de cursisten begrip te kweken. Als je het ‘waarom’ begrijpt, wordt alles veel duidelijker.